Współcześnie śmierć bywa tematem tabu, zaś zwyczaje pogrzebowe kojarzą nam się jednoznacznie z czymś smutnym i nieprzyjemnym. Ciało zmarłego coraz powszechniej traktuje się jako coś odrażającego i uważamy, że należy się go jak najszybciej się pozbyć. Oczywiście zachowując przy tym należyty szacunek. Nie wiemy, jak ludzie zamieszkujący współczesne ziemie polskie w czasach starożytnych odnosili się do samego zjawiska śmierci, ani jakie wzbudzała w nich emocje. Wiele jednak pokazuje, że szczątki swoich zmarłych krewnych traktowali zupełnie inaczej. Zaświadczają to nietypowe pochówki ludności gockiej odkryte w Kowalewku, niewielkiej wsi pod Obornikami w Wielkopolsce. W literaturze archeologicznej Goci widnieją pod mianem kultury wielbarskiej, nazwanej tak od pierwszego odkrytego stanowiska tego ludu w Wielbarku, obecnej dzielnicy Malborka. W wyniku swoich wędrówek wzdłuż Wisły i Bugu Goci dotarli między innymi na tereny dzisiejszej Wielkopolski i Lubelszczyzny. Co ciekawe,
Las różności o przeszłości.