Silva Rerum

Wpis o margarynie spłodził u mnie pomysł opracowania serii tekstów o rzeczach, które „zawdzięczamy” wojnie. Jakoś tak się składa, że wiele z nich dotyczy jednej z naszych podstawowych potrzeb – łaknienia. Ostatnio pisałem o coraz mniej popularnym smarowidle do chleba, teraz przyjrzymy się łakociom, które w naszym kraju szczególną popularność zyskują przy okazji dwóch najważniejszych świąt konsumpcyjnych chrześcijańskich: Bożego Narodzenia i   Wielkanocy – M&M-sów. Tych kolorowych czekoladek nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Cechą charakterystyczną cukierków jest różnokolorowa skorupka oraz specyficzna literka „m” wybita na każdym egzemplarzu. W Polsce, w porównaniu do USA mamy dostęp do bardzo ograniczonej palety smaków M&M-sów. W mocarstwie za wielką wodą mamy bowiem do wybory takie warianty jak: cukierki miętowe, z preclem, z masłem orzechowym, z migdałami, kokosowe czy cynamonowe. W sumie nic w tym dziwnego, skoro ojczyzną tej marki jest właśnie kraj demokra

Wojna to zjawisko społeczne kojarzone się ze zniszczeniem, śmiercią i upadkiem kulturowym. I słusznie, żadna wojna nie przyniosła niczego dobrego ludziom prostym, zyskiwały na niej jedynie elity w postaci ziemi, pieniędzy lub innych benefitów. Zdobycze te zawsze były okupowane krwią żołnierzy i ludności cywilnej. Zawsze. Okres wojny to jednak również czas przyśpieszonego postępu, czas powstania swoistych nowinek. Ich szybkie pojawianie się w krótkim czasie można wytłumaczyć presją czasu narzucaną naukowcom w czasie konfliktu. Innowacje takie nieraz pozwoliły na zyskanie przewagi w trakcie działań wojennych, niektóre z nich zmieniły kompletnie sposób życia społeczeństwa nie tylko na wojnie, ale i podczas pokoju. Napoleon III i upowszechniony dzięki jego finansom element diety - źródło: wiatrak.nl   Wynalazkiem czasu wojny, który kompletnie zmienił nawyki żywieniowe   Europejczyków była niewątpliwie margaryna. Tak, ta sama margaryna, która wzbudza obecnie tak liczne kont

Stanisław Staszic to postać traktowana jako jeden z filarów polskiego oświecenia, nie bez powodu. Jego publicystyka omawiająca niezbędny program reform dla upadającej Rzeczypospolitej Obojga Narodów pokazuje jego niezwykłą dalekowzroczność polityczną a sztandarowa praca Przestrogi dla Polski bywa w niektórych fragmentach aktualna (niestety) aż po dziś dzień. Coraz częściej jednak uwypuklana jest pewna skaza na śnieżnobiałym portrecie Staszica. Jest nim rzekome zakorzenienie antysemityzmu poprzez jego dzieła w polskiej kulturze. Portret Staszica nieznanego malarza - źródło: Muzeum Stanisława Staszica w Pile Skąd takie zarzuty wobec wybitnego działacza oświeceniowego, jakim niewątpliwie był bohater niniejszego wpisu? Wynikają one z dziełka, jakie Staszic popełnił w 1816 roku. Nosi ono jednoznaczny tytuł O przyczynach szkodliwości Żydów . Dzieło to, o ile można je w ten sposób określić, bywa przez wielu „staszicopiewców” starannie ukrywane, jakby ze wstydem. I niewątpliw