Przejdź do głównej zawartości

Posty

Kościana zagwozdka z cmentarzyska kultury wielbarskiej w Kowalewku

Współcześnie śmierć bywa tematem tabu, zaś zwyczaje pogrzebowe kojarzą nam się jednoznacznie z czymś smutnym i nieprzyjemnym. Ciało zmarłego coraz powszechniej traktuje się jako coś odrażającego i uważamy, że należy się go jak najszybciej się pozbyć. Oczywiście zachowując przy tym należyty szacunek.  Nie wiemy, jak ludzie zamieszkujący współczesne ziemie polskie w czasach starożytnych odnosili się do samego zjawiska śmierci, ani jakie wzbudzała w nich emocje. Wiele jednak pokazuje, że szczątki swoich zmarłych krewnych traktowali zupełnie inaczej. Zaświadczają to nietypowe pochówki ludności gockiej odkryte w Kowalewku, niewielkiej wsi pod Obornikami w Wielkopolsce.   W literaturze archeologicznej   Goci widnieją pod mianem kultury wielbarskiej, nazwanej tak od pierwszego odkrytego stanowiska tego ludu w Wielbarku, obecnej dzielnicy Malborka. W wyniku swoich wędrówek wzdłuż Wisły i Bugu Goci dotarli między innymi na tereny dzisiejszej Wielkopolski i Lubelszczyzny. Co ciekawe,
Najnowsze posty

Najstarszy pochówek wojownika-chirurga z Europy Środkowej

W powszechnej świadomości wielu mieszkańców naszego kraju czasy sprzed Mieszka I to okres, w którym nasze ziemie porastał gęsty bór, a jedynymi żywymi mieszkańcami były sarny, jelenie i dziki. Nic bardziej mylnego, kultury archeologiczne sprzed czasów chrześcijańskich, które żyły na terenie Polski kryją wiele ciekawych historii. Na naszym terenie żyli zarówno łowcy i zbieracze rodem z filmów o jaskiniowcach, jak i ludy znane z kart historii, jak choćby Celtowie. Jedną jednak z najbardziej charakterystycznych i najdłużej trwających kultur archeologicznych na terenie dzisiejszej Polski była kultura przeworska. Ludność tego ugrupowania bynajmniej nie siedziała na tyłku w jednym miejscu i wegetowała na pograniczu świata antycznego. Przedstawiciele owej formacji egzystowali na naszym terenie około 600 lat, materiały na nią datowane oscylują w granicach od ok. 200 p.n.e. do ok. 450 p.n.e. (w przypadku datowania archeologicznego należy się przyzwyczaić do pojęć „około”, „w okolicach”

Asteriks - zakłamany Gal

Asteriks stał się czołową postacią reklamującą kulturę francuską. Słynny Celt z komiksów, filmów i gier komputerowych bywa dla wielu ludzi na całym świecie jedynym źródłem opowiadającym o kulturze starożytnych Galów (tak, to to samo co Celtowie). Historia opowiedziana przez Goscinnego i Uderzo posiada wiele zakłamań dotyczących kultury celtyckiej, nie wynikają one jednak z niewiedzy autorów, tylko z celowego zabiegu artystycznego. Niemniej wielu odbiorców wychowanych na komiksach o pomysłowym Galu potrafi traktować je jako źródła historyczne. Po co od razu te nerwy? - źródło: asterix.wikia.com   1. Skrzydlate hełmy i galijskie płatnerstwo Charakterystyczne nakrycie głowy Asteriksa ma się nijak do hełmów użytkowanych przez historycznych Celtów. W starożytnym świecie Galowie słynęli ze swego płatnerstwa i kowalstwa, których wytwory wpłynęły na rzemiosło ludów barbarzyńskiej Europy, ale również i Rzymu. Znany i powszechnie kojarzony z legionami hełm typu imperialno-gali

Rozmowa współczesności z przeszłością

Od jakiegoś czasu miewam liczne przemyślenia na temat bloga i jego zawartości. W mojej głowie rodzą się liczne tematy zahaczające o przeszłość, ale jej nie popularyzujące bezpośrednio. Tematy te można by chyba nazwać czymś w rodzaju publicystyki historycznej. Chyba, bo przypuszczam, że poniższy tekst nie do końca będzie podlegał kryteriom tego pojęcia. Może bliższe byłoby mu pojęcie przemyśleń o przeszłości? Piwo łączy pokolenia, przypuszczam, że również i epoki :) - źródło: pspd.org.pl   A będzie on dotyczył relacji współczesnego człowieka z postacią historyczną, istotą jednocześnie bliską i odległą. Bliską, bo kierującą się podobnymi odczuciami i emocjami. Odległą z kolei z powodu otoczki społeczno-kulturowej, jaka funkcjonowała w jej czasach. A jednak często spoglądamy na takie osoby z góry, wydaje nam się, że żyjemy w czasach wysoko rozwiniętej nauki i kultury otwartej na szeroko rozumiany rozwój wewnętrzny człowieka. Przy naszej rzeczywistości epoki historyczne wyda